Zo uniek als een smiley
Deze blog is bedoeld als een prikkelend protest. Laatst was ik namelijk voor een kunstproject op een basisschool ergens in Nederland en mijn oog viel op een poster aan de muur. “Jij bent uniek!” stond er getypt met daaronder de afbeelding van een lachende smiley.
Ervan uitgaande dat de inhoud van tekst klopt, is de vergelijking met een smiley op zijn zachtst pijnlijk te noemen. Als er in de wereld één icoon is dat een gestandaardiseerde mens symboliseert dan is het de smiley! Is dit nou hoe wij onze kinderen leren wat authenticiteit is?
Even voor de zekerheid, bij zo’n zin had je ook voor een andere afbeelding kunnen kiezen: sneeuwvlok, kinderen, kindertekening, zwanenjong, een boom, mand met appels en peren, schattige dieren van de kinderboerderij.
Ik was behoorlijk ontdaan door deze uiting van creativiteit. Daar kom ik dan aan met mijn goede gedrag. Anderhalf uur lang mag ik een les verzorgen waarin ik de kinderen aanspoor om creatief en authentiek te zijn. De zelfde kinderen lopen iedere dag langs deze poster en krijgen misschien ook wel iedere dag les van de juf of meester die vindt dat uniciteit eruit ziet als een smiley. De moed zakte me eventjes in de schoenen.
“Het is maar een poster met een lachende smiley” zou je kunnen zeggen. Maar het grotere probleem is natuurlijk de culturele, kunstzinnige en creatieve verschraling die heeft plaats gevonden in het onderwijs. Terwijl dat juist de kwaliteiten zijn die ons straks nog van computers onderscheiden.
“Je bent zo uniek als een smiley” symboliseert de grote uitdagingen waar we in het basisonderwijs voor staan.
Ik zou iedereen die werkt in het onderwijs willen aanmoedigen deze poster uit te printen en boven het bureau of in de lerarenkamer te hangen. Niet als inspiratie maar om je dagelijks te herinneren aan de opdracht die wij hebben: meer, beter en geïntegreerd kunst- en cultuuronderwijs zodat we weer leren dat we meer zijn dan een smiley!
2 maart 2018, Michiel Bos
